Puslu Kıtalar Atlası Roman İncelemesi | İhsan Oktay Anar

Tanıtım / Kimlik Bilgileri

Roman Künyesi

Puslu Kıtalar Atlası, İhsan Oktay Anar’ın ilk romanı olarak 1995 yılında İletişim Yayınları tarafından yayımlanmıştır. Yazarın özgün anlatı evrenini şekillendirdiği bu eser, kısa sürede kült statüsüne ulaşmıştır. Kitabın 2012 baskısı 256 sayfadır. Tür olarak tarihsel fanteziye yaslanan roman, Osmanlı İstanbul’unu hem gerçek hem hayal düzleminde yeniden kurar. Eserde hem ansiklopedik ayrıntılara hem de büyülü gerçekçiliği andıran kurgusal yorumlara yer verilmiştir. Bu yapı, romanı klasik tarihî kurgu anlayışının dışına taşır.

Yazar Hakkında Kısa Bilgi

İhsan Oktay Anar, 1960 yılında Yozgat’ta doğmuş, çocukluk ve gençlik yıllarını İzmir’de geçirmiştir. Ege Üniversitesi Felsefe Bölümünü bitirdikten sonra aynı üniversitede uzun yıllar öğretim üyeliği yapmıştır. Felsefe, tarih, mitoloji ve edebiyat disiplinlerini harmanlayan anlatımıyla dikkat çeken Anar; yalnızca bir romancı değil, aynı zamanda bir düşünce adamı kimliğiyle öne çıkar. Kitab-ül Hiyel, Amat, Efrasiyab’ın Hikâyeleri, Yedinci Gün, Galiz Kahraman gibi eserleriyle edebiyatımızda postmodern anlatının güçlü temsilcilerinden biri olmuştur. Dilindeki Osmanlıca etkili kelime seçimi ve ironik anlatımı, ona özgü bir edebiyat dili oluşturmuştur.

Yazarın Dönemi ve Edebî Yönelimi

İhsan Oktay Anar, 1990’ların ortasında Türk romanında görülen biçimsel yenilik arayışlarına doğrudan katkı sunmuştur. Bu dönem, bireysel kimliğin sorgulandığı, tarihsel anlatıların yeniden üretildiği ve anlatıcı güvenilirliğinin çökertildiği bir anlatı kuşağına sahiptir. Anar, bu bağlamda hem postmodern roman tekniklerini hem de geleneksel anlatı formlarını (mesel, menkıbe, halk hikâyesi, meddah anlatımı) birlikte kullanarak çoksesli ve oyunlu bir roman dili kurar. Puslu Kıtalar Atlası tam da bu edebî dönüşüm döneminde, gelenek ile modernin kesişim noktasında ortaya çıkmıştır. Bu yönüyle roman, yalnızca bireysel bir fantezi değil; edebiyat tarihine yön veren deneysel bir yapıt olarak değerlendirilmektedir.

Giriş (Tez / Çözümleme Amacı)

İnceleme Odağı ve Yaklaşım Biçimi

Puslu Kıtalar Atlası yalnızca kurgusal bir yolculuğun değil; aynı zamanda zihinsel, tarihsel ve varoluşsal bir keşfin romanıdır. İhsan Oktay Anar’ın edebî evreninde bilgi, inanç ve gerçeklik sürekli çatışır; bu roman ise bu üçlünün en yoğun biçimde iç içe geçtiği metin olarak dikkat çeker. Romanın anlatı düzlemi bir yandan Osmanlı İstanbul’unda gezinirken, öte yandan felsefî düşünce alanında ilerler. Bu yönüyle metin, hem masalsı hem entelektüel bir yapıya sahiptir.

Bu incelemede romandaki bilgi ile inanç arasındaki gerilim temel çözümleme odağı olarak ele alınacaktır. Özellikle karakterler üzerinden bu gerilim izlenerek; Uzun İhsan Efendi’nin düş ve düşünce dünyası, Bünyamin’in eylem eksenli serüveni ve Arap İhsan’ın fiziksel varoluşu karşılaştırmalı biçimde çözümlenecektir. Ayrıca, romanın anlatım teknikleri ve postmodern unsurlarına da dikkat çekilecek; tematik katmanların okuyucudaki çağrışım alanları değerlendirilecektir.

Romanı yalnızca olay örgüsü üzerinden okumak, onun derin yapısını kavramakta yetersiz kalır. Bu nedenle çözümleme boyunca hem karakter düzeyindeki sembolik yapılar hem de anlatının arkasındaki zihinsel çerçeve ele alınacaktır. Böylece eserin özgün edebî değeri çok boyutlu biçimde ortaya konacaktır.

Olay Örgüsü ve Kurgusal Yapı

Serim – Düğüm – Çözüm

Puslu Kıtalar Atlası’nın anlatı yapısı klasik serim-düğüm-çözüm modeline tam olarak oturmaz; bunun yerine parçalı, çok katmanlı ve döngüsel bir kurguya sahiptir. Ancak genel bir çerçevede değerlendirildiğinde romanın serim bölümünde karakterler ve mekân tanıtılır. Bünyamin, Arap İhsan ve Uzun İhsan Efendi üçgeni etrafında şekillenen öykü, 17. yüzyıl Osmanlı İstanbul’unda başlar. Uzun İhsan’ın düş ile gerçeği harmanladığı felsefi evreni, oğlunun serüvenleriyle paralel ilerler.

Düğüm bölümünde, Bünyamin’in karanlık bir dünyanın içine doğru yolculuğu başlar. Arap İhsan’ın geçmişte yaptığı seferler, ganimet arayışı ve haritalar etrafında örülen olaylar giderek karmaşıklaşır. Alibaz’ın ortaya çıkışı, yılan simgesi, Kubelik gibi yan karakterlerin işlevsel biçimde anlatıya katılması düğümü derinleştirir.

Çözüm kısmında, Bünyamin’in hem fiziksel hem zihinsel bir dönüşüm yaşadığı görülür. Sonunda, romanın başında “düşleyen” bir figür olarak sunulan Uzun İhsan Efendi’nin hayal dünyasının, gerçekliği biçimlendirdiği anlaşılır. Ancak bu çözüm, kesin bir sonuç değil; bilinçli olarak açık bırakılmış bir felsefi sorgulama düzlemidir.

Anlatıdaki Dönüm Noktaları

Puslu Kıtalar Atlası, klasik anlamda belirgin kırılma anlarına sahip değildir. Bunun yerine birçok küçük olay, anlatının yönünü değiştirir. İlk önemli dönüm, Arap İhsan’ın kadırgasıyla birlikte şehre dönmesidir. Bu dönüş, romanın hem olay örgüsünü hem de karakter ilişkilerini tetikler. Ganimet sandığının içindeki haritaların ortaya çıkışı ve Alibaz’ın haritaları tahrip edişi de başka bir kırılma noktasıdır.

İkinci büyük değişim, Bünyamin’in babasının düşsel dünyasını kavramaya başlamasıdır. Uzun İhsan Efendi’nin rüyaları ve Bünyamin’in yavaş yavaş bu rüyalara ortak olması, romanın anlatı düzlemini iç içe geçmiş hayal-gerçek yapısına taşır. Bu noktada Bünyamin, yalnızca bir oğul değil, aynı zamanda babasının zihinsel mirasını taşıyan bir figür hâline gelir.

Son kırılma ise, Bünyamin’in yolculuğunun tamamlandığı, ancak geride kalan dünyanın çözülmediği noktada belirir. Roman, nihai bir sona ulaşmadan, okuyucuyu sonsuz bir keşif alanına yönlendirir. Bu yönüyle, klasik final anlayışını reddeder.

Karakterler ve Karakter Gelişimi

Bünyamin

Romanın merkezinde yer alan karakterlerden biri olan Bünyamin, hem fiziksel hem zihinsel bir yolculuk yaşayan genç bir delikanlıdır. Başlangıçta sıradan bir figür gibi görünse de zamanla babası Uzun İhsan Efendi’nin düşsel dünyasına adım atarak olgunlaşır. Bünyamin’in en önemli özelliği, sezgi ve eylem arasında sıkışmış olmasıdır. Babasının hayal haritalarıyla şekillenen bir evrende, gerçekliği kavrama çabası giderek içsel bir dönüşüme evrilir. Karakterin gelişim süreci boyunca korkaklığı, merakı ve cesareti dönüşümlü olarak görülür. Özellikle romanın ilerleyen bölümlerinde, rüyalarla gerçeklerin iç içe geçtiği anlatıda Bünyamin bir “kâşif” rolüne bürünür.

Arap İhsan

Arap İhsan, romanın en renkli ve en canlı karakterlerinden biridir. Kültürel stereotipleri yansıtan, sert mizacıyla tanınan, sokakların ve denizlerin adamıdır. Onu tanımlayan başlıca özellikler arasında kaba kuvvet, karizma ve hayatta kalma becerisi yer alır. Aynı zamanda cömertlik, koruyuculuk ve bağlılık gibi derin insani yönlere de sahiptir. Arap İhsan, Bünyamin’in dayısıdır ve onun gerçek dünyaya dair ilk gözlemidir. Ancak bu karakter yalnızca eylemleriyle değil, geçmişiyle de romanın merkezinde yer alır. Kadırga seferleri, ganimet arayışları ve esrarengiz haritalarla örülü geçmişi, romana hem tarihî hem fantastik bir hava katar.

Uzun İhsan Efendi

Romana ismini veren atlasın mimarı olan Uzun İhsan Efendi, düş gücünün ve düşünsel derinliğin somutlaştığı bir figürdür. İlim, hayal, hakikat ve şüphe onun kimliğinde birleşir. Uzun boyu, çekik gözleri ve sessiz mizacıyla fiziksel olarak da romandaki diğer karakterlerden ayrılır. Onun dünyası, yıldız haritaları, astronomi aletleri ve pusulalarla çevrilidir. Kendi içine kapanık bir şekilde yaşayan bu adam, aslında tüm anlatının kurgulayıcısıdır. Roman boyunca okuyucu, onun gördüğü düşlerin izini sürer. Oğluna bıraktığı en büyük miras bir harita değil, bir bakış biçimidir. Gerçekliğin, hakikatin değil; tahayyülün alanında aranabileceğini savunur.

Yardımcı Karakterler

Romanın yardımcı karakterleri anlatıya derinlik ve ritim katar. Özellikle Alibaz, hem çocuk hem hilekâr oluşuyla anlatının dinamiklerini değiştirir. Küçük yaşına rağmen davranışlarıyla olay örgüsünü etkiler. Kubelik ise geçmişi trajediyle dolu, bilgi saplantısıyla yaşayan ve insan bedenini parçalayan bir figürdür. Onun hikâyesi, bilginin etik sınırlarını sorgulatır. Ayrıca Gülletopuk, Müşteri (maymun) ve çeşitli esnaf tipleri de dönemin çokkültürlü İstanbul’una alegorik katkılar sunar. Her bir yan karakter, romanın felsefi ya da mizahi dokusuna hizmet eden özgün bir simgeye dönüşür.

Tema ve Çatışma Analizi

Bilgi – İnanç – Gerçeklik Teması

Puslu Kıtalar Atlası’nın temelinde bilgi, inanç ve gerçeklik arasında kurulan üç yönlü bir gerilim yer alır. Uzun İhsan Efendi’nin haritalar üzerinden yarattığı dünya, bilginin yalnızca nesnel değil, aynı zamanda kurmaca yoluyla da üretilebileceğini gösterir. Roman boyunca bu yaklaşım, bilgi ile inanç arasında sürekli bir gelgit yaratır. Örneğin, Uzun İhsan için haritalar, coğrafi bilgi nesneleri değil; düş gücünün kılavuzlarıdır. Bu noktada bilimsel bilginin sınırları sorgulanır.

Öte yandan, inanç ise daha çok halk anlatılarına, efsanelere ve şehir söylentilerine dayanır. Alibaz’ın masalsı davranışları, Arap İhsan’ın halk kültürüne yaslanan kişiliği ve Kubelik’in batıl temelli uygulamaları bu yapıyı destekler. Gerçeklik ise tüm bu katmanların üstünde değil, içinde var olur. Anlatıcı, okuyucunun hakikat arayışını bilinçli biçimde boşa çıkarır. Böylece gerçek, yalnızca anlatılanın değil, aynı zamanda inanılanın ve hayal edilenin toplamına dönüşür.

Bu üç kavram arasındaki çatışma, romandaki olayları şekillendirirken; karakterlerin kendi iç dünyalarındaki dönüşümü de belirler. Bilgiye dayalı düş kurma, inanca dayalı güven arayışı ve gerçekliğe dayalı anlamlandırma çabası her karakterde farklı biçimde karşımıza çıkar.

Birey ve Toplum Arasındaki Gerilim

Romanın bir diğer önemli tematik hattı, bireyin toplumla olan çatışmasıdır. Özellikle Bünyamin’in karakter gelişimi bu bağlamda anlam kazanır. Babasının hayal evreninde yetişmiş bu genç, çevresindeki dünyaya tam anlamıyla tutunamaz. Gündelik yaşamın kabalığı, çıkar ilişkileri ve fiziki zorunlulukları, onun içsel dünyasıyla çelişir. Aynı durum Uzun İhsan Efendi için de geçerlidir. Evine kapanmış, yıldızlara bakarak düş kuran bir adam, toplumun değer sistemiyle ilişki kurmak yerine kendi iç hakikatini yaratmayı tercih eder.

Arap İhsan ise toplumla doğrudan temas kuran ama onu değiştiremeyen bir figürdür. Fiziksel olarak güçlü, eylem odaklı ve karizmatik olsa da, içinde bulunduğu düzenin sertliğini değiştirme gücüne sahip değildir. Dolayısıyla birey, bu anlatıda ya düşe kaçarak ya da eylemle tepki vererek var olmaya çalışır. Her iki durumda da birey ile toplum arasında kalıcı bir uyum sağlanamaz.

Bu gerilim, romanın genel dokusuna sinmiş durumdadır. Roman, ne bireyin mutlak özgürlüğünü savunur ne de toplumun tek hakikat kaynağı olduğunu öne sürer. Bunun yerine, iki kutup arasında kalan varoluşsal bir sorgulamayı merkezine alır.

Dil, Üslup ve Anlatım Teknikleri

Anlatıcı Biçimi ve Üslup Özellikleri

İhsan Oktay Anar’ın anlatıcı tercihi, romanın yapısal omurgasını doğrudan belirler. Puslu Kıtalar Atlası’nda ağırlıklı olarak üçüncü tekil kişi anlatıcı kullanılır. Ancak bu anlatıcı her zaman nesnel ve tanrısal değildir. Yer yer anlatıya müdahale eder, okuyucuyla doğrudan konuşur ve olaylara ironik bir mesafeden yaklaşır. Bu tutum, anlatının postmodern doğasına hizmet eder.

Yazarın üslubu hem Osmanlıca söz varlığından hem de halk anlatılarının ritminden beslenir. Cümle yapıları zaman zaman uzun ve iç içe geçmiş olsa da, metin içinde bir ritmik akış korunur. Anlatı dili çok katmanlıdır; hem ciddi felsefi tartışmaları içerir hem de mizahi ve absürt sahnelerle bu ciddiyeti kırar. Bu da romana hem derinlik hem de eğlence kazandırır.

Anar’ın dilinde kelimeler yalnızca bilgi taşımaz, atmosfer kurar. “Yalı adamları”, “külhan”, “dümenci Pundus”, “zırhlı tabanlar”, “murassa yatağan” gibi ifadeler; anlatıya görsel ve kültürel bir yoğunluk katar. Bu dil işçiliği, romanı yalnızca okunacak değil; adeta seyredilecek bir metne dönüştürür.

Simgesel Dil ve Fantastik Ögeler

Romanın anlatı evreni gerçek ile hayal arasında salınan bir çizgide ilerler. Bu nedenle kullanılan dil sık sık simgeselleşir. En dikkat çekici simgelerden biri, Uzun İhsan Efendi’nin yaptığı atlastır. Bu harita, yalnızca coğrafi bir tasvir değil; zihinsel bir inşadır. Hakikatin kişisel bakışla şekillendiğine işaret eder. Haritanın merkezinde “düş” vardır.

Yılan simgesi de romanda sıkça kullanılır. Bünyamin’in karşılaştığı yılan, bilinçaltındaki korkularla ve karanlık arzularla ilişkilidir. Onun macerası boyunca yılanı tanıyıp sonunda onu ezmesi, bireysel dönüşümünün tamamlandığını gösterir.

Fantastik ögeler, gerçeklikle eşit ağırlıkta kullanılır. Maymun Müşteri’nin hırsızlık yapması, kadırgalarda geçen düşsel sahneler, rüya ile gerçeğin sık sık yer değiştirmesi, tümüyle bu anlatı dünyasının parçalarıdır. Anar, fantastik olanı sıradışı biçimde değil; gündeliğin olağan bir unsuru gibi sunar. Bu yöntem, okuyucunun gerçekliğe dair algısını bilinçli biçimde bulanıklaştırır.

Romanın dili yalnızca anlatıma hizmet etmez; aynı zamanda kurmaca ile hakikati birbirine dolayan metaforik bir ağ kurar. Bu ağ, eserin felsefî yönünü güçlendirirken, okuyucunun dikkatini her cümlede diri tutar.

Mekân ve Zaman

Kostantiniye’nin Alegorik Anlamı

Puslu Kıtalar Atlası’nın ana mekânı olan Kostantiniye, yalnızca tarihî bir şehir değildir; aynı zamanda çok katmanlı bir alegoridir. 17. yüzyıl Osmanlı İstanbul’u gibi görünse de, anlatı içinde bu şehir hem düşsel hem de gerçek boyutlarıyla işlenir. Galata, Samatya, Fener, Tophane gibi semtler, roman boyunca sık sık anılır. Ancak bu semtler yalnızca coğrafi referanslar olarak değil, aynı zamanda kültürel kodlar olarak karşımıza çıkar.

Kostantiniye, bünyesinde her milletten insanı barındıran, dili, dini ve kökeni farklı toplulukların iç içe yaşadığı bir merkez olarak resmedilir. Bu yönüyle roman, mekân üzerinden çokkültürlü bir yapı sunar. Aynı zamanda şehir, anlatının değişen atmosferine göre dönüşür; kimi zaman karanlık, sisli ve tekinsiz bir yer hâline gelirken, kimi zaman mistik ve büyülü bir sahneye dönüşür.

Mekânın alegorik değeri özellikle Uzun İhsan Efendi’nin düş dünyasında belirginleşir. Haritalar üzerinde kurulan şehirler, aslında insan zihninin derinliklerinde var olan yapılardır. Böylece Kostantiniye, hem maddi hem zihinsel bir mekân olarak roman boyunca varlığını sürdürür.

Zamanın Kırılması ve Geriye Dönüşler

Romanın zaman yapısı doğrusal değildir. Olaylar kronolojik bir sıra içinde gelişmez; aksine sürekli olarak geriye dönüşlerle, rüyalarla, düşsel bölümlerle kesintiye uğrar. Bu anlatım biçimi, romanın postmodern kurgusuna hizmet eder. Özellikle Uzun İhsan Efendi’nin düşleri, zamanın çizgisel akışını bilinçli biçimde bozar.

Rüya sahneleriyle gerçek yaşam iç içe geçer. Bünyamin’in gördüğü kâbuslar, babasının zihinsel yolculukları ve geçmişte yaşanmış olayların yeniden anlatımı; tümü zaman kavramının esnetildiği bölümleri oluşturur. Bu teknik sayesinde, olaylar yalnızca şimdiki zamanda değil; aynı zamanda belleğin ve tahayyülün alanında da yaşanır.

Zamanın kırılması, karakterlerin ruhsal yolculuklarını da etkiler. Özellikle Bünyamin’in dönüşümü, çizgisel bir zaman içinde değil; geçmişin, şimdinin ve düşlerin bir aradalığında gerçekleşir. Böylece roman, yalnızca bir hikâye anlatmaz; aynı zamanda zamanın doğasını da sorgular.

Anlam ve Yorum / Zihniyet Bağlamı

Felsefî Katmanlar

Puslu Kıtalar Atlası, yüzeyde bir serüven romanı gibi görünse de, derin yapısında ciddi felsefî sorular barındırır. En temel sorulardan biri, “gerçek nedir?” sorusudur. Uzun İhsan Efendi’nin yazdığı atlas, yalnızca coğrafi bir belge değil; hakikatin birey tarafından kurulabileceğini gösteren bir metafordur. Anar, burada Kartezyen şüphecilikten, İslam felsefesindeki varlık düşüncesine kadar geniş bir düşünsel arka planı edebî biçimde işler.

Romanın birçok sahnesinde ontolojik (varlığa dair), epistemolojik (bilgiye dair) ve etik (ahlaki) temalar örtük biçimde işlenmiştir. Bünyamin’in zihinsel yolculuğu, yalnızca bir karakter gelişimi değil; bir bilgi felsefesi deneyidir. Gördüğü rüyalar, karşılaştığı simgeler ve karar anları, varlığın doğasına dair okuyucuya ipuçları verir.

Buna karşılık Kubelik gibi karakterler, beden ve bilgi ilişkisi üzerinden insan doğasını tartışmaya açar. Onun kadavra üzerindeki teşrihleri, insanın maddi sınırlarıyla zihinsel arayışı arasında sıkışıp kaldığını gösterir. Böylece romandaki her olay, düşünsel bir anlam katmanına bağlanır.

Eserdeki Toplumsal ve Tarihsel Yansımalar

Puslu Kıtalar Atlası, 17. yüzyıl Osmanlısını esas alır gibi görünse de, bu tarihsel çerçeve mutlak gerçeklik iddiası taşımaz. Kostantiniye, dönemin toplumsal düzenine ait birçok ipucunu barındırsa da, anlatı bilinçli biçimde anakroniktir. Zaman ve mekân gerçekliği, kurmaca içinde eğilip bükülür. Bu da romanın tarihsel gerçekliğe birebir bağlı kalmak yerine, tarihî olanı zihinsel bir sorgulama alanı olarak kullandığını gösterir.

Toplumsal yapı ise çok katmanlıdır. Rumlar, Yahudiler, Müslümanlar, Hristiyanlar; tüccarlar, yeniçeriler, esnaflar, köleler… Her kesimden figürler anlatıya dağılmıştır. Bu yapı, yalnızca kültürel zenginliği değil; aynı zamanda çok sesliliği simgeler. Anlatı boyunca sosyal sınıflar, inanç sistemleri ve yaşam tarzları bir arada sunulur. Bu çoğulculuk, hem Osmanlı’nın karmaşık yapısına hem de modern bireyin parçalanmış kimliğine ayna tutar.

Romanın zihniyet bağlamı yalnızca döneme değil, çağdaş okura da seslenir. Gerçek ile kurmaca, bilgi ile inanç, birey ile toplum arasındaki çatışmalar, tarihsel bağlamın ötesinde evrensel düzeyde düşünülmüştür. Bu da eserin zamandan bağımsız bir felsefî-eleştirel metin olarak okunmasına olanak sağlar.

Değerlendirme ve Sonuç

Romanın Edebi Katkısı

Puslu Kıtalar Atlası, yalnızca bir ilk roman olmanın çok ötesinde, Türk edebiyatında postmodern anlatı biçimlerinin önünü açan öncü bir eserdir. İhsan Oktay Anar, bu yapıtla hem geleneksel anlatım kalıplarını dönüştürmüş hem de geçmişle gelecek arasında yeni bir köprü kurmuştur. Masal, menkıbe, halk hikâyesi, tarih ve felsefenin iç içe geçtiği bu roman, türler arası geçişkenliği başarıyla kullanır.

Romanın edebî katkısı, yalnızca biçimsel düzeyde değil, içerik açısından da özgündür. Özellikle düşünceyi kurmaca içinde yerleştirme biçimi, felsefi bir roman tasavvurunun mümkün olduğunu gösterir. Ayrıca eserin dili, anlatım gücü ve simgesel yapısı, metni yeniden okunabilir ve farklı bağlamlarda yorumlanabilir kılar. Bu da Puslu Kıtalar Atlası’nı klasikleşmeye aday kılan en güçlü yönlerden biridir.

Hedef Okuyucu ve Son Yorum

Roman, her türden okura hitap etmez. Onun çok katmanlı yapısı, felsefi göndermeleri ve simgesel dili; özellikle düşünen, sorgulayan, okuma sürecine katılmayı seven bir okuyucuya yöneliktir. Yüzeydeki olay örgüsüne odaklananlar için bu roman bir serüven olabilir; ancak alt katmanlara inenler için varlık, hakikat ve düşünce üzerine kurulmuş derin bir metindir.

Sonuç olarak, Puslu Kıtalar Atlası, modern edebiyat ile geleneksel anlatım formları arasında kurduğu yaratıcı ilişkiyle Türk romanında ayrıksı bir yere sahiptir. İhsan Oktay Anar’ın edebî dili ve entelektüel birikimi, bu romanla birlikte edebiyatseverlere hem hayal hem düşün dünyasına açılan zengin bir kapı sunar. Okuyucu, bu kapıdan her adım attığında, kendi zihninde yeni kıtalar keşfetmeye başlar.